Jedyne schronienie dla Żydów

"Przez kilka stuleci Polska była jedynym schronieniem dla Żydów prześladowanych wszędzie indziej w Europie. Słynny myśliciel krakowski, rabin Mojżesz Isserless pisał w XVI wieku: Jeśliby Bóg nie dał nam tego kraju (tj. Polski – J.R.N.) za schronienie, los Żydów byłby nie do zniesienia (podkr. – J.R.N.) (cyt. za: B. Weinryb „The Jews of Poland”, Fhiladelphia 1972, s. 166). Współczesny historyk żydowski Barnett Litvinoff ocenił w monumentalnej pracy „The Burning Bush. Antisemitism and World History” (London 1988, s. 90), że przypuszczalnie Polska uratowała Żydów od całkowitego wyniszczenia (w okresie Średniowiecza i Odrodzenia, podkr. – J.R.N.). Przypomnijmy tu, że według obliczeń prof. I.C. Pogonowskiego pomiędzy 1340 rokiem a 1772 rokiem ludność żydowska Polski wzrosła 75-krotnie, z około 10 tysięcy do ponad 750 tysięcy osób."

 

Polski wywiad w przeszłości

"Tu chciałbym szerzej wspomnieć o pewnych znaczących, a zbyt mało spopularyzowanych działaniach polskiego wywiadu doby wojny, w paru krajach, począwszy od roli tego wywiadu na terenie Portugalii, wówczas jednego z głównych centrum rywalizujących wywiadów aliantów i państw Osi. Warto przypomnieć niezwykle wysoką ocenę jakości działań polskiego wywiadu daną w amerykańskiej ocenie siatki wywiadowczej w Portugalii: Prawdopodobnie najlepszym wywiadem ofensywnym w Lizbonie jest wywiad polski (podkr. – J.R.N.). Składa się on z dwóch pionów, na czele których stoi niezwykle utalentowany człowiek posiadający profesjonalne przygotowanie wywiadowcze i wojskowe (...). Drugi pion kierowany jest przez człowieka posiadającego świetną orientację w zagadnieniach państw wschodniej i południowo-wschodniej Europy oraz głęboką wiedzę na tematy polityczne i polityczno-wojskowe (...). Praca defensywna znajduje się w rękach świetnego fachowca, który pracuje pod ogólnym kierownictwem pionu ofensywnego. Wywiad defensywny (...) zazwyczaj jest lepiej poinformowany niż jakikolwiek inny wywiad w tym mieście. Polacy są świetni w zdobywaniu informacji wywiadowczych (podkr. – J.R.N.), ale nie tak doskonali w ich ocenianiu, co związane jest z ich naturalnym optymizmem. Mają oni skłonność do niedoceniania umiejętności przeciwników i ulegają myśleniu życzeniowemu (cyt. za: R. Wnuk, op.cit.)."

 Fragment książki Jerzego Roberta Nowaka pt. "Co Polska Dała światu - Tom I"