Apel do Prezydenta RP Andrzeja Dudy

Apel do Prezydenta RP Andrzeja Dudy

   Szanowny Panie Prezydencie,

      Tak bliski Panu Prezydentowi świętej pamięci prezydent Lech Kaczyński  przerwał niesławną passę pomijania niektórych zasłużonych bojowników o Polskę w drugiej wojnie światowej, działaczy niepodległościowego podziemia i części działaczy solidarnościowych. Jego polityka odznaczeniowa, w tym jakże ważne uhonorowania  Orderem Orła Białego, należy niewątpliwie do  najcenniejszych osiągnięć Jego prezydencji. Myślę, że Pan, Panie Prezydencie, także w dziedzinie polityki odznaczeniowej może podjąć wiele cennych posunięć, przede wszystkim w odniesieniu do jakże wielu wybitnych, a wciąż pomijanych działaczy polonijnych, Polaków, którzy zasłynęli  wkładem w rozwój kultury i nauki w innych krajach, oraz szczególnie zasłużonych cudzoziemców polonofili. Z radością przeczytałem, że już w czasie pobytu w Nowym Jorku 29 września  2015 r. przyznał Pan  cztery wysokie odznaczenia działaczom polonijnym. Chciałbym się jednak upomnieć o jak najszybsze  uhonorowanie najwyższym odznaczeniem Orderu Orła Białego dwóch jakże zasłużonych osób,  jakże niesłusznie pomijanych  dotąd w uhonorowaniu przez  III RP Prof. Iwo C. Pogonowskiego i  prof. Richarda C. Lukasa.

Profesor Iwo C. Pogonowski, prawdziwy polski bohater naszych czasów

       Urodzony 3 września 1921 r. we Lwowie Iwo Cyprian Pogonowski, inżynier, konstruktor, wynalazca i naukowiec (profesor na wyższej uczelni) jest bliskim krewnym  jednego z bohaterów Bitwy Warszawskiej Stefana Pogonowskiego, poległego w czasie zwycięskiej szarży pod Wólką Radzymińską. Żołnierz polskiej wojny obronnej we wrześniu 1939 r., więziony przez Niemców  od grudnia 1939 r., a w okresie od 10 sierpnia 1940 r. więziony niemal do końca wojny w obozie Oranienburg- Sachsenhausen. W kwietniu 1945 pognany w tzw. Marszu śmierci do Schwerina,  gdzie został uwolniony 2 maja 1945 r. Odtąd przebywał na emigracji. Studiował na wydziale handlowym Institute Superieur de Commerce na Katolickim Uniwersytecie św. Ignacego w Antwerpii/

Po kilkuletniej pracy w Wenezueli w latach 1947-1950 ukończył studia inżynieryjne na uniwersytecie w Tennessee, gdzie później pracował jako  wykładowca uniwersytecki. Po przeniesieniu się do pracy w przemyśle naftowym  dla Shell Oil Company i Texaco zasłynął jako w sferze wiertnictwa oceanicznego - uzyskał aż 48 patentów za swe pomysły wynalazcze Równocześnie kontynuował działalność wykładową na Uniwersytecie Stanowym Wirginii. W czasie swej pracy jako wykładowca przeżył niemały szok. Jak mi kiedyś relacjonował, zorientował się, że ogromna część studentów, a nawet wykładowców tej uczelni nie ma zielonego pojęcia o dziejach Polski, a nawet co gorsza, powtarza głupawe stereotypy o polskim antysemityzmie i nacjonalizmie. I wtedy doszło do zdumiewającej metamorfozy w życiu prof. Pogonowskiego. Ten świetny znawca nauk ścisłych i  inżynierii,  zaczął zajmować się  opracowywaniem słowników i książek o polskiej historii, by ułatwić  jej poznawanie przez  amerykańskich studentów. Robił to bardzo skutecznie. Wydał kilka doskonale opracowanych przez niego słowników polsko-angielskich , z dziesiątkami tysięcy haseł : „Practical Polish-English Dictionary”, New York 1979, Polish-English Standard Dictionary”, New York 1985^, „Unabridged Polish-English Dictionary,” New York 1997.Wydał po polsku i angielsku  parę  „Historycznych Atlasów Polski”, popularyzujących nasze dzieje: „ Poland – A Historical Atlas”, New York 1987 i „Historyczny Atlas Polski”,  Kraków 1995.

Nader ważną pozycją w dorobku prof. I.C. Pogonowskiego była  ponad czterysta stronicowa książka „Jews in Poland – A Documentary History”(Zydzi w Polsce – dokumentalna historia), New York 1998, Książka ta w świetny faktograficzny sposób broniła prawdy o stosunkach polsko- żydowskich, rozbijając antypolskie stereotypy. Rangę tej publikacji w przedstawianiu polskich racji umocniło poprzedzenie  jej pochwalnym wstępem  przez słynnego żydowskiego historyka i politologa Richarda Pipesa. Książka Pogonowskiego okazała się niewątpliwym sukcesem – miała dwa wydania : w 1993 r. i 1998 r. Jedną z najgłośniejszych książek  prof. Pogonowskiego była napisana przezeń popularna historia Polski:  „Poland – An Illustrated History”,, wydana w  2000 roku  2000 z rekomendacją prof. Normana Daviesa i Zbigniewa Brzezińskiego.

Prof. Pogonowski konsekwentnie zabiegał o upowszechnienie w USA opinii o pionierskiej roli  Polski w kształtowaniu europejskiej demokracji. Sprawę tę szczególnie mocno akcentował w wydanych w 2010 r. w Nowym Jorku po angielsku i po polsku: „Pierwsza demokracja w nowożytnej Europie”,  i  „The First Democracy in Modern Europe: Million Free Citizens in Poland during the Renaissance”. W 2002 r. wydał książkę o heraldyce. Poza pracą naukową wielokrotnie publikował prace publicystyczne- część z nich ukazała się w Warszawie na łamach „Nowego Dziennika”. W Polsce wydał też dwa zbiory publicystyki: „Świat po amerykańsku”,  Szczecinek 2004 i „Hegemonia – Komentarze do polityki zagranicznej USA”, Poznań 2008. Jestem pełen tym większego podziwu dla rozległej twórczości prof. Iwo Cypriana Pogonowskiego, iż ten  tak wybitny naukowiec od kilkudziesięciu lat chory jest na chorobę Heinego Medina (dlatego nie może przyjeżdżać do Polski).

W świetle jego zasług dla popularyzacji i obrony Polski  do tym większego skandalu urasta fakt ,że w Trzeciej Rzeczypospolitej  nie zdobyto się na żadne odznaczenie dla uczczenia jego dorobku. Otrzymał wyłącznie społeczne odznaczenie - Medal Polonia Mater Nostra Est ( w 2002 r.).

Wielki popularyzator i obrońca historii Polski – prof. Richard C. Lukas

Na uhonorowanie najwyższym polskim odznaczeniem niewątpliwie  zasługuje słynny amerykański historyk polskiego pochodzenia profesor Richard C. Lukas, przez wiele lat wykładowca. na Uniwersytecie Technologicznym Tennesee i Uniwersytecie Południowej Florydy w Tampie. Profesor Lukas bije  na głowę wszystkich współczesnych  amerykańskich historyków pod względem ilości i jakości książek poświęconych historii Polski. Jest autorem 10  historycznych książek naukowych, w tym aż siedmiu  poświęconych historii,  Polski w drugiej wojnie światowej. Najsłynniejszą jego ksiązką jest wydana w 1986 r. publikacja:.” The Forgotten Holocaust: The Poles Under German Occupation, 1939-1944”,  (Zapomniany holocaust: Polacy pod niemiecką okupacją) :University of Kentucky Press. Ksiązka miała kolejne wydania w1990 r, 1997r. i 2012 r  oraz 2 wydania w przekładzie  polskim “Zapomniany holocaust”, (Kielce  1995 ) i  Poznań 2012 r. ( z przedmową N. Daviesa). Książka ta  należy niewątpliwie do kilku najlepszych syntez historii  Polski w drugiej wojny światowej, obejmując plastycznie i niezwykle sympatrycznie dla Polski przedstawiony obraz polskiej martyrologii i polskiego heroizmu na różnych frontach, oraz bardzo obiektywnie przedstawiony obraz stosunków polsko- żydowskich. Publikacja  ta jest uważana za jedno z klasycznych  dzieł literatury naukowej na temat drugiej wojny  światowej. Profesor Norman Davies   w przedmowie do  3 amerykańskiego wydania „Zapomnianego Holocaustu „ w 2012 r .pisał, że „książka Lukasa dowiodła swej wartości”. Zaakcentował również w kontekście historiografii drugiej wojny światowej, iż: „Można widzieć, że Lukas  poczynił ważny krok na długiej drodze do zdrowszego i  bardziej otwartego obrazu spraw”. Za prawdziwie pionierską uznano również wydaną w 1978 r. książkę prof. Lukasa: „The Strange Allies: Poland and the United States, 1941-1945," (Dziwni sojusznicy: Polska i Stany Zjednoczone 1941-1945). Książka ukazywała wojenne stosunki miedzy USA a polskim  Rządem na Obczyźnie oraz wpływ  amerykańskiej Polonii na te stosunki, nie ukrywała gorzkiej krytyki egoizmu amerykańskiej polityki wobec Polaków. Profesor Neal Tease z  Uniwersytetu  Wisconsin   stwierdził, że  książka  ta „pozostaje równie aktualna dziś jak w momencie jej ukazania”. Podobną problematykę omawiała  wydana w 1982 r, książka: Lukasa : “ Bitter Legacy: Polish-American Relations in the Wake of World War II “.  Wśród innych książek Lukasa  największy rozgłos zyskała  publikacja „ Did the Children Cry: Hitler's War Against Jewish and Polish Children, 1939-1945” ,poświęcona obrazowi cierpień polskich i żydowskich dzieci w czasie wojny. Dodajmy do tego dwa przygotowane przez  Lukasa wybory polskich wspomnień z doby wojny:  „ Out of the Inferno: Poles Remember the Holocaust,” (1989,) i  „Forgotten Survivors: Polish Christians Remember the Nazi Occupation”,  (, 2004).

Prof. R.C. Lukas jest obok prof. N. Daviesa tym  zagranicznym historykiem, który opublikował najwięcej cennych dzieł o Polsce. Oczywiście ksiązki Daviesa zyskały bez porównania więcej rozgłosu w świecie.. Równocześnie jednak trzeba stwierdzić, że niektóre części jego książek były nieco powierzchowne i zawierały uogólnienia  pisane pod wpływem  historyków niemieckich czy rosyjskich. (Pisałem na ten temat  w drugim tomie książki „Żeby Polska…”,Warszawa 2010, ss.59-62). N. Davies pod wpływem salonu „krakówka” niepotrzebnie wdawał się  też w bardzo powierzchowne oceny bieżącej sytuacji politycznej w Polsce, atakując PiS jako „ruch wywrotowy”, który „stara się zburzyć III RP”.  Można żałować  natomiast, że przy jego tak wielkim autorytecie  Davies nie zdecydował się na otwarte przygwożdżenie antypolskich kłamstw hochsztaplera J. T. Grossa. W mojej ocenie R.C. Lukas znacznie  gruntowniej od  N. Daviesa odtwarzał  obraz przedstawianych przez siebie wydarzeń historycznych w Polsce, choć ograniczał się tylko do czasów drugiej wojny światowej. Trzeba tu podkreślić, że Lukas wielokrotnie bardzo zdecydowanie występował  przeciw kłamstwom  na temat najnowszej historii Polski, m.in. bardzo mocno demaskując oszczerstwa J. T. Grossa.

Za swoje zasługi  prof. Lukas był uhonorowany Nagrodą Fundacji Kościuszkowskiej, Orderem Odrodzenia Polski ( w 1988 r. przez Rząd Polski na Obczyźnie), Literacką Nagrodą im. Janusza Korczaka, przyznaną przez Ligę Przeciwko Zniesławieniu (1994),  Nagrodą za osiągnięcia kulturalne, przyznaną przez Amerykańską Radę dla Polskiej Kultury (1994)  Nagrodą Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce (2000), Nagrodą Stowarzyszenia Prasy Katolickiej (2009), Nagrodą Mieczysława Hamana, przyznaną przez Polish American Historical Association (2013 ).Na tym tle jakąż  wielką niesprawiedliwością  jest fakt, że profesor R. C. Lukas, autor tylu znakomitych książek o Polsce i  zarazem niezłomny obrońca prawdy o naszym narodzie, nie został uhonorowany żadnym odznaczeniem  przez 26 lat III RP, choć zasługuje na najwyższe wyróżnienia. A dzieje się tak w czasie, gdy najzajadlejszy polakożerca Jan Tomasz Gross jest uhonorowany wysokim odznaczeniem  ( od A. Kwaśniewskiego ), a Ukrainiec Bohdan Osadczuk, b. stypendysta  hitlerowski w Berlinie w czasie drugiej wojny światowej, reprezentujący w wielu sprawach nacjonalistyczne poglądy ukraińskie wobec Polaków został odznaczony przez A. Kwaśniewskiego Orderem Orła Białego! Za co?

Wierzę, że Pan, Panie Prezydencie, wreszcie naprawi tak haniebne zaniechania wobec profesora  I. C. Pogonowskiego i profesora R. C. Lukasa i doprowadzi do ich należytego uhonorowania. Będzie  to bardzo ważny krok na drodze do ukrócenia wieloletnich praktyk traktowania  po macoszemu najbardziej zasłużonych ludzi z Polonii i najwybitniejszych zagranicznych polonofilów. Zwracam się z gorącą prośbą do liderów wielkich organizacji polonijnych: KPA, USOPAŁ, KPK i innych organizacji polonijnych oraz do wszystkich żarliwych patriotów o poparcie mego apelu  do prezydenta Andrzeja Dudy w sprawie odpowiedniego uhonorowania  prof. Ivo Cypriana Pogonowskiego i prof. Richarda C. Lukasa. I o zrobienie tego jak najszybciej, żeby  nie zatroszczono się o ich pamięć dopiero po śmierci. Obaj są w podeszłym wieku:  ur. w 1921 roku prof. I. C. Pogonowski ma 94 lata, a R. C. Lukas, ur. w 1937 r. ma 78 lat. Na dodatek, jak czytałem, prof. Pogonowski od dawna jest ciężko chory. Ich uhonorowanie przez nowego prezydenta RP   należałoby do najcenniejszych jego dokonań. Czytelników mego blogu bardzo gorąco proszę o maksymalne spopularyzowanie  tej propozycji.

Jerzy Robert Nowak

1 października 2015 r.